مفهوم اسكنرپويشگر يا اسكنر (به انگليسي: Scanner) وسيله‌اي است براي تصويربرداري از سندي كاغذي.
پويشگرها دستگاه‌هايي براي ورود عكس يا متن به رايانه مي‌باشند و كمپانيهاي توليدكننده پويشگر همان كمپانيهاي توليدكننده چاپگرها هستند. پويشگرها شمايلي مانند دستگاه فتوكپي دارند. در محفظه‌اي كه در آن كاغذ قرار مي‌گيرد تصوير يا متن مورد نظر در رايانه وارد مي‌شود. اگر ما بخواهيم متني را وارد رايانه كنيم بايد تصوير را با برنامه‌ها و نرم‌افزارهاي مخصوص تبديل به متن كنيم. در پشت پويشگر دو خروجي وجود دارد كه به يكي از آنها از طرف رايانه فيشي متصل مي‌شود و به ديگري فيشي از طرف چاپگر متصل مي‌شود. رنگ فيش خروجي پويشگر هم آبي است.
محتويات
[نهفتن]
پويشگر تصوير[ويرايش]
پويشگرها يكي از انواع دستگاه‌هاي ورودي هستند كه به دليل كاربردهاي وسيع و متفاوتي كه دارند، از تنوع و گستردگي بسياري برخوردارند، براي مثال، پويشگر اثر انگشت و اسكنر چهره يا حتي انواعي از پويشگرها كه براي بررسي مغز و قسمتهاي مختلف بدن مورد استفاده قرار مي‌گيرند و نقش به سزايي در شاخهٔ پزشكي دارند. پويشگرهاي تصوير نيز، يكي از انواع پويشگرها هستند كه براي انتقال تصاوير، متون يا دست نوشته‌ها به رايانه به منظور ذخيره يا ويرايش آنها، مورد استفاده قرار مي‌گيرند. اين پويشگرها نيز به نوبهٔ خود داراي انواع متفاوتي هستند كه از ميان آنها، پويشگرهاي صفحه تخت (مسطح)، به دليل قيمت مناسب، كيفيت مطلوب و استفادهٔ راحت، رايجترين نوع پويشگرها محسوب مي‌شوند؛ ولي انواع ديگري از پويشگرها نيز وجود دارند كه كمتر شناخته شده‌اند و كاربردهاي تخصصي يا حرفه‌اي دارند. در اين مقاله به طور عمده به معرفي اين اسكنرها و انواع آنها مي‌پردازيم. در انتخاب يك پويشگر، مهمترين عامل، نياز خريدار و سطح استفاده از آن است. در ادامهٔ اين مقاله، به معرفي برخي ويژگي‌ها و اصطلاحاتي مي‌پردازيم كه هنگام انتخاب پويشگر، بايد به آنها توجه كرد.
پويشگرها را مي‌توان جانشيني براي دستگاه‌هاي اوليهٔ عكس برداري از مسافت دور دانست، كه يك سيگنال آنالوگ خطي را از ميان خطوط استاندارد تلفن به گيرنده ارسال مي‌كردند و به طور همزمان، شكل متناسب با آن، روي كاغذ مخصوص چاپ مي‌شد. اين سيستم بين سالهاي ۱۹۲۰–۱۹۹۰ مورد استفاده بود. تصاوير رنگي نيز به شكل ۳ تصوير مجزاي قرمز- سبز- آبي فرستاده مي‌شد، كه البته به دليل هزينهٔ بالاي ارسال، انتقال تصاوير رنگي به اين روش، تنها به مناسبتهاي خاص صورت مي‌گرفت. اين دستگاه‌ها به تدريج توسعه يافتند و در نهايت به شكلي كه امروزه مورد استفاده قرار مي‌گيرند درآمدند. از آنجا كه پويشگرها كاربرد گسترده‌اي در صنعت و امور گرافيكي دارند، بر آن شديم تا در اين مقاله، به بررسي پويشگرها و انواع آنها بپردازيم.
پويشگر چيست؟[ويرايش]
پويشگر، وسيله‌اي است كه به صورت نوري، تصاوير، متون يا دست نوشته‌ها را پويش مي‌كند و به تصوير ديجيتال تبديل مي‌كند. نخستين اسكنر تصوير، يك اسكنر استوانه‌اي بود كه در سال ۱۹۵۷ در ادارهٔ ملي استاندارد در آمريكا به وسيلهٔ تيمي به سرپرستي راسل كيريش ساخته شد. اولين تصويري كه با اين ماشين پويش شد، عكس والدن، فرزند ۳ماههٔ كيريش بود كه وضوحي برابر ۱۷۶ پيكسل داشت.
تصوير ديجيتال چيست؟[ويرايش]
براي تهيهٔ يك تصوير ديجيتال، پويشگر، متن يا تصوير مورد اسكن را به عنوان مجموعه‌اي از نقاط تيره و روشن در نظر مي‌گيرد. سپس نقاط تيره را به ۱ و نقاط روشن را به ۰ تبديل مي‌كند. به اين ترتيب، تصوير به مجموعه‌اي از ۰ها و ۱ها تبديل مي‌شود كه به آن تصوير ديجيتال مي‌گويند و قابل انتقال به رايانه و ذخيره سازي در آن است.]۱[
انواع پويشگر[ويرايش]
پويشگر صفحه تخت يا مسطح پويشگر دستي پويشگر استوانه اي پويشگر شيت فد
پويشگرها صفحه تخت يا مسطح[ويرايش]
متداولترين نوع پويشگر هستند كه در آنها تصوير مورد پويش روي صفحهٔ تخت پويشگر قرار مي‌گيرد و هد پويش كنندهٔ متحرك با عبور از مقابل آن، از تصوير نمونه برداري مي‌كند. اين پويشگرها داراي ۲ نوع تكنولوژي ساخت هستند:
دستگاه بار جفت شده[ويرايش]
هنگامي كه يك عكس روي صفحه شيشه‌اي پويشگر قرار مي‌گيرد، ابتدا به وسيلهٔ يك لامپ زنون يا يك لامپ فلوئورسنت كاتد سرد روشن مي‌شود. (در اسكنرهاي قديمي تر از لامپ‌هاي فلوئورسنت معمولي استفاده مي‌شد كه از شفافيت تصوير كم مي‌كرد.) پس از اين مرحله، تصوير سند به وسيله يك آينهٔ زاويه دار به يك آينه ديگه منعكس مي‌شود. بعضي از پويشگرها دو آينه و برخي ديگر سه آينه دارند. هريك از اين آينه‌ها، تقعر كمي دارند كه باعث مي‌شود تصوير منعكس شده در يك سطح كوچك‌تر متمركز و در نتيجه وضوح تصوير بيشتر شود. آخرين آينه، تصوير را به يك لنز منعكس مي‌كند. لنز نور را از طريق يك سري فيلتر كه كارشان جدا كردن سه رنگ قرمز، آبي و سبز به كار رفته در تصوير است روي دستگاه بار جفت كننده متمركز مي‌كند. اين دستگاه يك آرايه از ديودهاي نوري است كه فوتون‌هاي نور را به الكترون‌ها يا بار الكتريكي تبديل مي‌كند. اين ديودها، حساس به نور هستند. هرچه نوري كه به يك ديود مي‌تابد، روشن‌تر باشد، بار الكتريكي كه در آن مكان جمع مي‌شود نيز بيشتر خواهد بود. به اين ترتيب، رنگهاي مختلف تصوير، بسته به شدت روشنايي كه دارند، از طريق ديودهاي موجود در دستگاه بار جفت كننده، به ولتاژ الكتريكي تبديل مي‌شوند. كل مكانيسم بيان شده شامل آينه‌ها، لنز، و دستگاه بار جفت كننده، هد اسكن كننده را مي‌سازند. اين هد كه به آرامي روي سند حركت مي‌كند، به وسيلهٔ يك تسمه به يك موتور پله‌اي متصل است كه هد را به جلو مي‌برد. هد اسكن كننده از يك طرف نيز به يك مليه متصل است كه از ايجاد انحراف يا لغزش در مسير هد، هنگام خواندن سند، جلوگيري مي‌كند. تنظيمات دقيق احزاي مختلف هد، به مدل اسكنر بستگي دارد. اسكنرها از نظر شفافيت و وضوح تصوير با هم تفاوت دارند كه اين مسئله به تعداد سنسورها در هر سطر آرايهٔ دستگاه بار جفت كننده، دقت موتور پله‌اي، كيفيت لنز و نيز ميزان روشنايي منبع نور بستگي دارد. بديهي است كه يك لامپ زنون با روشنايي زياد به همراه يك لنز با كيفيت بالا، نسبت به يك لامپ فلوئورسنت با يك لنز معمولي، تصويري با كيفيت بسيار بالاتر ايجاد خواهند كرد.]۲[
حسگر تماسي تصوير[ويرايش]
در اين حسگرها، دستگاه بار جفت كننده، آينه‌ها، فيلترها و لامپ، با رديفي از ديودهاي ساطع كنندهٔ نور، تعويض شده‌اند. مكانيزم حسگر، مركب از ۳۰۰ تا ۶۰۰ حسگر حساس به نور است كه در طول ناحيه اسكن قرار گرفته‌اند. اين حسگرها به سطح مسطح شيشه‌اي كه سند بر روي آن قرار مي‌گيرد بسيار نزديك هستند. هنگام اسكن تصاوير، نور ديودهاي ساطع كننده، با يكديگر تركيب مي‌شود تا يك نور سفيد يكنواخت توليد گردد. سپس نور منعكس شده توسط حسگرها ثبت مي‌گردد.]۳[تكنولوژي حسگر تماسي، نسبت به دستگاه بار جفت كننده، ارزانتر است. علاوه بر اين، از آنجا كه به سيستم آينه‌ها و لنزها نياز ندارد، كوچك‌تر و سبك‌تر است و مصرف انرژي الكتريكي آن كمتر است. از سوي ديگر، پويشگرهاي مجهز به دستگاه بار جفت كننده، تصويري با وضوح و كيفيت بالاتر ارائه مي‌دهند.
پويشگرهاي استوانه‌اي[ويرايش]
اين پويشگرها بيشتر در شركتهاي بزرگ چاپ و نشر مورد استفاده قرار مي‌گيرند و داراي كيفيت باور نكردني هستند. آنها از تكنولوژي لامپ تقويت كننده نور استفاده مي‌كنند در اين تكنولوژي، اسناد و تصاويري كه بايد اسكن شوند، بر روي يك استوانه شيشه‌اي پيچيده مي‌شوند. در مركز اين سيلندر، يك شعاع شكن وجود دارد كه نور منعكس شده را به سه قسمت مساوي تقسيم مي‌كند. هر شعاع نور از يك فيلتر رنگي (سبز، آبي و قرمز) عبور كرده و در لامپ تقويت كننده نور به يك سيگنال الكتريكي تبديل مي‌شود.]۴[
پويشگر دستي[ويرايش]
تكنولوژي اوليهٔ ساخت اين اسكنرها، مشابه اسكنرهاي صفحه تخت است، با اين تفاوت كه به حاي استفاده از موتور براي حركت، از نيروي انساني استفاده مي‌كنند. با وجود اينكه سرعت اسكن آنها بالاست، ولي تصويري با كيفيت كمتر ايجاد مي‌كنند. از اين پويشگرها معمولاً در طراحي صنعتي، ازرسي و آناليز كردن و وسايل پزشكي استفاده مي‌شود. در دنياي امروز، ماشين‌هاي اداري وسايلي ضروري در هر خانه يا اداره‌اند. ماشين‌هاي اداري اي از قبيل چاپگر، پويشگر، نوت بوك، تبلت‌ها و.... پويشگر يكي از مهمترين اين ماشين هاست كه بيشترين كاربرد آن پويش كردن اسناد در دفاتر اداري و شركت هاست. البته لازم است ذكر شود؛ همان‌طور كه پويشگر براي دفاتر و شركت‌ها ضروري است، يك دانشجو، طراح، حسابدار و... نيز كمابيش به آن نيازمندند. كاربري پويشگرها، همواره همراه با مشكلات و سختي‌هايي هم هست. مثلاً كتاب‌هاي قطور يا صفحات بزرگي مثل روزنامه‌ها، يا كاغذهايي كه به هم منگنه شده‌اند، خيلي سخت بر روي دستگاه قرار مي‌گيرند. اين مشكل‌ها با استفاده از يك پويشگر دستي قابل حمل به كاري لذت بخش بدل مي‌شود. به راحتي مي‌توان يك پويشگر دستي ۲۱۲ گرمي را در دست گرفت و روي كتاب قطور و سنگين ۳ كيلوگرمي مورد نظر كشيد تا پويشي با كيفيت بالا گرفت. اين پويشگر، بدون نياز به رايانه و بطور مستقل، با دارا بودن يك كارت حافظه ميكرو اس دي (Micro SD)، تمام تصاوير پويش شده را روي حافظه داخلي خود ذخيره مي‌كند. پس از پويش، از طريق حافظه ميكرو اس دي موجود در آن – كه تا ۳۲ گيگابايت قابل ارتقا است- مي‌توانيد با قرار دادن حافظه داخل تلفن همراه خود، همان لحظه اسكن را مشاهده كنيد يا با استفاده از كابل يو اس بي يا درگاه كارت حافظه، اطلاعات را به سادگي بر روي كامپيوتر، موبايل، دوربين و... منتقل كنيد. تمايز اين محصول با اسكنرهاي روميزي در نحوه شروع به كار آنهاست، به طوريكه در اسكنر روميزي ابتدا بايد نرم‌افزار مخصوص اسكن را بر روي كامپيوتر خود نصب كرده و پس از نصب برنامه اقدام به اجراي پويش از طريق نرم‌افزارهاي سيستم عامل يا خود سازنده نموده كه اين فرايند- بدون احتساب نصب برنامه اوليه- ۳۰ ثانيه تا يك دقيقه زمان برخواهد بود. اما با استفاده از پويشگر دستي، احتياج به نصب هيچ برنامه‌اي نبوده و فقط كافيست دكمه اسكن را روي دستگاه فشار دهيد و از نقطه شروع تا نقطهٔ پاياني مدنظر پويشگر را حركت دهيد.
پويشگر شيت فد[ويرايش]
اين پويشگرها نيز شبيه اسكنرهاي صفحه تخت هستند، با اين تفاوت كه به جاي هد اسكن كننده، سند حركت مي‌كند و معمولاً براي اسكن كردن متون و اسناد مورد استفاده قرار مي‌گيرد.بايد توجه داشت كه به علت حركت تصوير و متن در اسكنر معمولاً كيفيت پايين مي‌باشد.
انتقال تصوير ديجيتال به كامپيوتر براي آنكه تصوير اسكن شده مفيد واقع شود، بايد از اسكنر به نرم-افزارهايي كه روي رايانه اجرا مي‌شوند، انتقال يابد. به منظور اتصال فيزيكي اسكنر به كامپيوتر، از چهار روش ذيل استفاده مي‌شود:
اتصال موازي[ويرايش]
بيشترين سرعت انتقال اطلاعات در اين روش، ۷۰ كيلوبايت بر ثانيه است، به همين دليل كندترين روش انتقال اطلاعات محسوب مي‌شود. مهمترين مزيت استفاده از پورت‌هاي موازي، صرفهٔ اقتصادي آنهاست، چون نيازي به اضافه كردن كارتهاي واسط، براي اتصال به رايانه ندارند.
واسط كوچك سيستم‌هاي كامپيوتري[ويرايش]
در اين روش براي اتصال اسكنر به كامپيوتر، به يك كارت واسط نياز داريم. كارتهاي واسط، از بيشترين سرعتي كه كنترل كننده و اسكنر دارند، براي انتقال داده‌ها استفاده مي‌كند.
گذرگاه سري همه منظوره[ويرايش]
پويشگرهايي كه از اين روش براي انتقال اطلاعات استفاده مي‌كنند، سريعتر و ارزانتر از اسكنر هاي داراي تكنولوژي كارتهاي واسط هستند. گذرگاه‌هاي ۱٫۱ اطلاعات را با سرعت۱٫۵ مگابايت در ثانيه انتقال مي‌دادند كه كندتر از كارتهاي واسط (روش قبلي) عمل مي‌كرد، ولي استاندارد ۲٫۰ به طور تئوري، اطلاعات را با سرعتي معادل ۶۰ مگابايت در ثانيه انتقال مي‌دهد.
گذرگاه سريال فايرواير[ويرايش]
واسطي كه از استاندارد ۱٫۱ گذرگاه سري همه منظوره بسيار سريعتر بوده و قابل مقايسه با استاندارد ۲٫۰ مي‌باشد. داراي سرعت‌هاي ۲۵، ۵۰، ۱۰۰، ۴۰۰ و ۸۰۰ مگابايت در ثانيه است. از آنجا كه به كارگيري آن ساده‌تر و ارزانتر از كارتهاي واسط است، در بسياري از وسايل، جايگزين كارتهاي واسط شده است.]۵[نتيجهٔ اسكن، يك تصوير قرمز، سبز، آبي غير فشرده است كه مي‌توان آن را روي حافظه‌هاي مجازي ذخيره كرد يا به وسيلهٔ برنامه‌هاي گرافيكي پردازش نمود.
نرم‌افزارهاي واسط[ويرايش]
اين نرم‌افزارها به عنوان يك مترجم بين پويشگر و هر برنامهٔ كاربردي هستند. برخي نرم‌افزارهاي كاربردي نظير مغازهٔ عكس، بايد با پويشگر در ارتباط باشند، اما از آنجا كه پويشگرهاي متفاوتي وجود دارد كه هر يك از پروتكل خاصي استفاده مي‌كند و به منظور ساده‌سازي طراحي اين نرم‌افزارهاي كاربردي، نرم‌افزارهاي واسط طراحي شدند. نرم‌افزار واسط، واسطي متحد و يكسان بين پويشگرهاست. به عبارت ديگر، با وجود نرم‌افزارهاي واسط، نرم‌افزار كاربردي به منظور دستيابي به پويشگر، نيازي به دانستن جزئيات دقيق آن ندارد.
سازندهٔ هر پويشگر، نرم‌افزارهايي را به منظور ترجمهٔ نرم‌افزار واسط به دستورات اوليهٔ قابل فهم براي كنترل كننده‌هاي سخت‌افزار، فراهم مي‌كند. به اين ترتيب، نرم‌افزارهاي واسط هيچگاه مستقيماً به دستگاه (سخت‌افزار) دسترسي نخواهند داشت. برخي پويشگرها به گونه‌اي طراحي مي‌شوند كه بيش از يك نرم‌افزار واسط را پشتيباني مي‌كنند. يكي از انواع اين نرم‌افزارها، نرم‌افزار «تكنولوژي بدون نام جالب» است كه در سال ۱۹۹۲ ارائه شد و آخرين نسخهٔ آن، كه در نوامبر ۲۰۰۸ ارائه شد، نسخهٔ ۲٫۰ است.
پويش كردن اسناد و متون[ويرايش]
از آنجا كه پويشگرهاي متن براي پردازش حجم زيادي از اسناد و اوراق مورد استفاده قرار مي‌گيرند، سرعت و جابجايي اوراق در آنها اهميت بيشتري دارد. (سرعتي بين ۲۰-۱۵۰ كاغذ در دقيقه) در مقابل، در مقايسه با پويشگرهاي تصوير، به وضوح كمتري احتياج دارند (بين ۱۵۰- ۳۰۰ نقطه در اينچ) و معمولاً سياه و سفيد هستند. برخي مدلهاي پيچيده‌تر از اين پويشگرها، نرم افزاهايي دارند كه قادر است هنگام اسكن كردن، علامت‌هاي زايد روي صفحات را نيز تشخيص داده، در نتيجه هنگام اسكن كردن آنها را از بين ببرد. به منظور ترجمهٔ مكانيكي يا الكتريكي تصاويري از دست نوشته‌ها و متون چاپ شده، به متن قابل جستجو و ويرايش، از نرم‌افزار شناخت نوري كاراكترها استفاده مي‌شود. شناخت نوري كاراكترها، بخشي از تحقيقات در زمينهٔ شناخت الگو، هوش مصنوعي و بينايي ماشين است. نرم‌افزار هاي اوليه تنها قادر به خواندن فونت‌هاي خاصي بودند. ولي در حال حاضر، سيستم‌هاي هوشمند با درجهٔ بالايي از دقت، توليد شده‌اند كه علاوه بر توانايي شناسايي فونت‌هاي بيشتر، اجزاي غير متني سند را نيز تشخيص مي‌دهند.]۷[
اگرچه اسكن كردن اسناد به اين روش سريع و اتوماتيك انجام مي‌شود، ولي آماده‌سازي صفحات براي عمل اسكن كردن، كاري بسيار دقيق است كه نياز به كار انساني دارد. منظور از آماده‌سازي، دسته‌بندي اوراق به صورتي است كه كاملاً واضح و مرتب باشند و تاشدگي يا هر نقص ديگري كه موجب گير كردن صفحات درپويشگر شود، در اين صفحات وجود نداشته باشد. يكي از كاربردهاي اين پويشگرها، در كتابخانه‌ها، به منظور تهيهٔ آرشيو الكترونيكي و نيز حفظ كتب خطي از خطر پارگي است.]۸[
عوامل مؤثر در دقت و كيفيت پويشگر[ويرايش]
عمق رنگ[ويرايش]
تعداد رنگهايي كه در يك پيكسل وجود دارد. اين متغير به تعداد بيت‌هاي تشكيل دهندهٔ هر پيكسل بستگي دارد. به اين ترتيب، در تصاوير سياه سفيد هر پيكسل از ۱ بيت و در تصاوير رنگي، هر پيكسل از ۲۴ بيت (۱۶٫۷ ميليون رنگ) تشكيل شده است.
وضوح تصوير[ويرايش]
تعداد نقاط (پيكسل يا نمونه‌ها) موجود در يك اينچ از تصوير اسكن شده را وضوح آن تصوير گويند كه با يكاي نقطه در اينچ بيان مي‌شود. هرچه مقدار آن بيشتر باشد، تصوير حاصل يكنواخت‌تر خواهد بود و بر اثر درشتنمايي تصوير يا افزايش اندازهٔ آن، پيكسل‌هاي منفرد كمتر آشكار مي‌شود. نكتهٔ مهم دربارهٔ سندهاي متني آن است كه ميزان وضوح تصوير، تأثير چنداني در نتيجهٔ اسكن نخواهد داشت، چرا كه متن‌ها از دقت چنداني برخوردار نيستند. به همين دليل است كه پويشگرهاي متن بيش از آنكه روي افزايش وضوح تأكيد داشته باشند، بر سرعت اسكن دقت دارند.
نتيجه‌گيري و جمع‌بندي[ويرايش]
پويشگرها از تنوع و گستردگي بسياري برخوردارند، همين امر ممكن است موجب بروزمشكلاتي هنگام انتخاب و خريد آنها شود. مهمترين نكته هنگام انتخاب يك پويشگر مناسب، سطح كاري است كه ما از آن انتظار داريم و هزينه‌اي كه مي‌خواهيم براي آن پرداخت كنيم. پويشگرهاي استوانه‌اي، تصاويري با كيفيت بسيار عالي توليد مي‌كنند، ولي از آنجا كه قيمت بالايي دارند و حجم زيادي را اشغال مي‌كنند، براي كارهاي خانگي مناسب نيستند، به همين ترتيب، اگر به دنبال پويشگري براي تصاوير هستيم، بيش از هر چيز بايد به وضوح تصوير حاصل از آن و عمق رنگ پويشگر دقت كنيم.
براي اسكن كردن متون، نكتهٔ حائز اهميت، سرعت پويشگر و امكانات پويشگر براي جابجايي كاغذ در اندازه‌هاي گوناگون است. وضوح تصوير در اين پويشگرها، تأثير چنداني ندارد. نوع اتصال پويشگر به رايانه نيز از نكاتي است كه بايد به آن توجه شود، در صورتي كه، اين پويشگر از گذرگاه سريال همه منظوره يا گذرگاه سريال فايرواير استفاده مي‌كند، آيا رايانه شما، به اين درگاه‌ها مجهز است؟ از سوي ديگر، كابلهاي اتصال موازي، با وجود صرفهٔ اقتصادي اي كه براي توليدكنندگان دارند، سرعت نسبتاً پاييني در انتقال اطلاعات دارند. هنگام خريد پويشگر، علاوه بر قطعات سخت‌افزاري، نرم‌افزارهايي نيز ارائه مي‌شوند كه كاربران را در استفادهٔ مناسب و بهينه از دستگاه ياري مي‌كنند، يكي از انواع اين نرم‌افزارها، نرم‌افزار شناسايي نوري كاراكترهاست كه توليد آن، نقش به سزايي در سرعت بخشيدن به عملياتهاي كامپيوتري داشت. وظيفهٔ اين نرم‌افزار، توليد فايلهاي قابل جستجو و ويرايش است.
پويشگر نوري[ويرايش]
يك دستگاه ورودي كه با استفاده از تجهيزات نوري، كاغذ يا هر نوع سند ديگر را پويش كرده و الگوي تاريك وروشن (يا رنگي) حاصله را به سيگنال ديجيتال (رقومي) قابل استفاده براي نرم‌افزار تشخيص نويسه يا نرم‌افزار گرافيكي تبديل مي‌كند. متداولترين نوع پويشگرها، پويشگر مسطح است كه اسناد به طور ثابت روي ان قرار مي‌گيرندد و بخش پويش در طول آن حركت مي‌كند؛ به عبارتي اين دستگاه‌ها شبيه دستگاه‌هاي فتوكپي هستند. پويشگرهاي ديگر، مانند دستگاه‌هاي دورنگار، برگه‌هاي كاغذ را به طرف داخل كشيده و از روي بخش پويش كه ثابت است عبور مي‌دهند. برخي از پويشگرهاي تخصصي، با دوربين ويدئويي استاندارد كار مي‌كنند. اين نوع پويشگرها، سيگنال ويدئويي را به سيگنال ديجيتال (رقمي) قابل پردازش براي نرم‌افزار رايانه تبديل مي‌كنند. يكي از انواع متداول پويشگر، پويشگر دستي است كه كاربر آن را در دست خود گرفته و روي سند مي‌كشد. اين پويشگرها ارزان قيمت هستند اما سطح پويش آنها به چند سانتي‌متر محدود مي‌شود؛ و داراي انواع مختلف و ماركهاي مختلفي است كه در آينده به شما توضييح خواهيم داد.
پويشگرها دستگاه‌هايي براي ورود عكس يا متن به رايانه مي‌باشند و كمپانيهاي توليدكننده پويشگر همان كمپانيهاي توليدكننده چاپگرها هستند. پويشگرها شمايلي مانند دستگاه فتوكپي دارند. در محفظه‌اي كه در آن كاغذ قرار مي‌گيرد تصوير يا متن مورد نظر در رايانه وارد مي‌شود. اگر ما بخواهيم متني را وارد رايانه كنيم بايد تصوير را با برنامه‌ها و نرم‌افزارهاي مخصوص تبديل به متن كنيم. در پشت پويشگر دو خروجي وجود دارد كه به يكي از آنها از طرف رايانه فيشي متصل مي‌شود و به ديگري فيشي از طرف چاپگر متصل مي‌شود. رنگ فيش خروجي پويشگر هم آبي است.
محتويات
[نهفتن]پويشگر تصوير[ويرايش]
پويشگرها يكي از انواع دستگاه‌هاي ورودي هستند كه به دليل كاربردهاي وسيع و متفاوتي كه دارند، از تنوع و گستردگي بسياري برخوردارند، براي مثال، پويشگر اثر انگشت و اسكنر چهره يا حتي انواعي از پويشگرها كه براي بررسي مغز و قسمتهاي مختلف بدن مورد استفاده قرار مي‌گيرند و نقش به سزايي در شاخهٔ پزشكي دارند. پويشگرهاي تصوير نيز، يكي از انواع پويشگرها هستند كه براي انتقال تصاوير، متون يا دست نوشته‌ها به رايانه به منظور ذخيره يا ويرايش آنها، مورد استفاده قرار مي‌گيرند. اين پويشگرها نيز به نوبهٔ خود داراي انواع متفاوتي هستند كه از ميان آنها، پويشگرهاي صفحه تخت (مسطح)، به دليل قيمت مناسب، كيفيت مطلوب و استفادهٔ راحت، رايجترين نوع پويشگرها محسوب مي‌شوند؛ ولي انواع ديگري از پويشگرها نيز وجود دارند كه كمتر شناخته شده‌اند و كاربردهاي تخصصي يا حرفه‌اي دارند. در اين مقاله به طور عمده به معرفي اين اسكنرها و انواع آنها مي‌پردازيم. در انتخاب يك پويشگر، مهمترين عامل، نياز خريدار و سطح استفاده از آن است. در ادامهٔ اين مقاله، به معرفي برخي ويژگي‌ها و اصطلاحاتي مي‌پردازيم كه هنگام انتخاب پويشگر، بايد به آنها توجه كرد.
پويشگرها را مي‌توان جانشيني براي دستگاه‌هاي اوليهٔ عكس برداري از مسافت دور دانست، كه يك سيگنال آنالوگ خطي را از ميان خطوط استاندارد تلفن به گيرنده ارسال مي‌كردند و به طور همزمان، شكل متناسب با آن، روي كاغذ مخصوص چاپ مي‌شد. اين سيستم بين سالهاي ۱۹۲۰–۱۹۹۰ مورد استفاده بود. تصاوير رنگي نيز به شكل ۳ تصوير مجزاي قرمز- سبز- آبي فرستاده مي‌شد، كه البته به دليل هزينهٔ بالاي ارسال، انتقال تصاوير رنگي به اين روش، تنها به مناسبتهاي خاص صورت مي‌گرفت. اين دستگاه‌ها به تدريج توسعه يافتند و در نهايت به شكلي كه امروزه مورد استفاده قرار مي‌گيرند درآمدند. از آنجا كه پويشگرها كاربرد گسترده‌اي در صنعت و امور گرافيكي دارند، بر آن شديم تا در اين مقاله، به بررسي پويشگرها و انواع آنها بپردازيم.
پويشگر چيست؟[ويرايش]
پويشگر، وسيله‌اي است كه به صورت نوري، تصاوير، متون يا دست نوشته‌ها را پويش مي‌كند و به تصوير ديجيتال تبديل مي‌كند. نخستين اسكنر تصوير، يك اسكنر استوانه‌اي بود كه در سال ۱۹۵۷ در ادارهٔ ملي استاندارد در آمريكا به وسيلهٔ تيمي به سرپرستي راسل كيريش ساخته شد. اولين تصويري كه با اين ماشين پويش شد، عكس والدن، فرزند ۳ماههٔ كيريش بود كه وضوحي برابر ۱۷۶ پيكسل داشت.
تصوير ديجيتال چيست؟[ويرايش]
براي تهيهٔ يك تصوير ديجيتال، پويشگر، متن يا تصوير مورد اسكن را به عنوان مجموعه‌اي از نقاط تيره و روشن در نظر مي‌گيرد. سپس نقاط تيره را به ۱ و نقاط روشن را به ۰ تبديل مي‌كند. به اين ترتيب، تصوير به مجموعه‌اي از ۰ها و ۱ها تبديل مي‌شود كه به آن تصوير ديجيتال مي‌گويند و قابل انتقال به رايانه و ذخيره سازي در آن است.]۱[
انواع پويشگر[ويرايش]
پويشگر صفحه تخت يا مسطح پويشگر دستي پويشگر استوانه اي پويشگر شيت فد
پويشگرها صفحه تخت يا مسطح[ويرايش]
متداولترين نوع پويشگر هستند كه در آنها تصوير مورد پويش روي صفحهٔ تخت پويشگر قرار مي‌گيرد و هد پويش كنندهٔ متحرك با عبور از مقابل آن، از تصوير نمونه برداري مي‌كند. اين پويشگرها داراي ۲ نوع تكنولوژي ساخت هستند:
دستگاه بار جفت شده[ويرايش]
هنگامي كه يك عكس روي صفحه شيشه‌اي پويشگر قرار مي‌گيرد، ابتدا به وسيلهٔ يك لامپ زنون يا يك لامپ فلوئورسنت كاتد سرد روشن مي‌شود. (در اسكنرهاي قديمي تر از لامپ‌هاي فلوئورسنت معمولي استفاده مي‌شد كه از شفافيت تصوير كم مي‌كرد.) پس از اين مرحله، تصوير سند به وسيله يك آينهٔ زاويه دار به يك آينه ديگه منعكس مي‌شود. بعضي از پويشگرها دو آينه و برخي ديگر سه آينه دارند. هريك از اين آينه‌ها، تقعر كمي دارند كه باعث مي‌شود تصوير منعكس شده در يك سطح كوچك‌تر متمركز و در نتيجه وضوح تصوير بيشتر شود. آخرين آينه، تصوير را به يك لنز منعكس مي‌كند. لنز نور را از طريق يك سري فيلتر كه كارشان جدا كردن سه رنگ قرمز، آبي و سبز به كار رفته در تصوير است روي دستگاه بار جفت كننده متمركز مي‌كند. اين دستگاه يك آرايه از ديودهاي نوري است كه فوتون‌هاي نور را به الكترون‌ها يا بار الكتريكي تبديل مي‌كند. اين ديودها، حساس به نور هستند. هرچه نوري كه به يك ديود مي‌تابد، روشن‌تر باشد، بار الكتريكي كه در آن مكان جمع مي‌شود نيز بيشتر خواهد بود. به اين ترتيب، رنگهاي مختلف تصوير، بسته به شدت روشنايي كه دارند، از طريق ديودهاي موجود در دستگاه بار جفت كننده، به ولتاژ الكتريكي تبديل مي‌شوند. كل مكانيسم بيان شده شامل آينه‌ها، لنز، و دستگاه بار جفت كننده، هد اسكن كننده را مي‌سازند. اين هد كه به آرامي روي سند حركت مي‌كند، به وسيلهٔ يك تسمه به يك موتور پله‌اي متصل است كه هد را به جلو مي‌برد. هد اسكن كننده از يك طرف نيز به يك مليه متصل است كه از ايجاد انحراف يا لغزش در مسير هد، هنگام خواندن سند، جلوگيري مي‌كند. تنظيمات دقيق احزاي مختلف هد، به مدل اسكنر بستگي دارد. اسكنرها از نظر شفافيت و وضوح تصوير با هم تفاوت دارند كه اين مسئله به تعداد سنسورها در هر سطر آرايهٔ دستگاه بار جفت كننده، دقت موتور پله‌اي، كيفيت لنز و نيز ميزان روشنايي منبع نور بستگي دارد. بديهي است كه يك لامپ زنون با روشنايي زياد به همراه يك لنز با كيفيت بالا، نسبت به يك لامپ فلوئورسنت با يك لنز معمولي، تصويري با كيفيت بسيار بالاتر ايجاد خواهند كرد.]۲[
حسگر تماسي تصوير[ويرايش]
در اين حسگرها، دستگاه بار جفت كننده، آينه‌ها، فيلترها و لامپ، با رديفي از ديودهاي ساطع كنندهٔ نور، تعويض شده‌اند. مكانيزم حسگر، مركب از ۳۰۰ تا ۶۰۰ حسگر حساس به نور است كه در طول ناحيه اسكن قرار گرفته‌اند. اين حسگرها به سطح مسطح شيشه‌اي كه سند بر روي آن قرار مي‌گيرد بسيار نزديك هستند. هنگام اسكن تصاوير، نور ديودهاي ساطع كننده، با يكديگر تركيب مي‌شود تا يك نور سفيد يكنواخت توليد گردد. سپس نور منعكس شده توسط حسگرها ثبت مي‌گردد.]۳[تكنولوژي حسگر تماسي، نسبت به دستگاه بار جفت كننده، ارزانتر است. علاوه بر اين، از آنجا كه به سيستم آينه‌ها و لنزها نياز ندارد، كوچك‌تر و سبك‌تر است و مصرف انرژي الكتريكي آن كمتر است. از سوي ديگر، پويشگرهاي مجهز به دستگاه بار جفت كننده، تصويري با وضوح و كيفيت بالاتر ارائه مي‌دهند.
پويشگرهاي استوانه‌اي[ويرايش]
اين پويشگرها بيشتر در شركتهاي بزرگ چاپ و نشر مورد استفاده قرار مي‌گيرند و داراي كيفيت باور نكردني هستند. آنها از تكنولوژي لامپ تقويت كننده نور استفاده مي‌كنند در اين تكنولوژي، اسناد و تصاويري كه بايد اسكن شوند، بر روي يك استوانه شيشه‌اي پيچيده مي‌شوند. در مركز اين سيلندر، يك شعاع شكن وجود دارد كه نور منعكس شده را به سه قسمت مساوي تقسيم مي‌كند. هر شعاع نور از يك فيلتر رنگي (سبز، آبي و قرمز) عبور كرده و در لامپ تقويت كننده نور به يك سيگنال الكتريكي تبديل مي‌شود.]۴[
پويشگر دستي[ويرايش]
تكنولوژي اوليهٔ ساخت اين اسكنرها، مشابه اسكنرهاي صفحه تخت است، با اين تفاوت كه به حاي استفاده از موتور براي حركت، از نيروي انساني استفاده مي‌كنند. با وجود اينكه سرعت اسكن آنها بالاست، ولي تصويري با كيفيت كمتر ايجاد مي‌كنند. از اين پويشگرها معمولاً در طراحي صنعتي، ازرسي و آناليز كردن و وسايل پزشكي استفاده مي‌شود. در دنياي امروز، ماشين‌هاي اداري وسايلي ضروري در هر خانه يا اداره‌اند. ماشين‌هاي اداري اي از قبيل چاپگر، پويشگر، نوت بوك، تبلت‌ها و.... پويشگر يكي از مهمترين اين ماشين هاست كه بيشترين كاربرد آن پويش كردن اسناد در دفاتر اداري و شركت هاست. البته لازم است ذكر شود؛ همان‌طور كه پويشگر براي دفاتر و شركت‌ها ضروري است، يك دانشجو، طراح، حسابدار و... نيز كمابيش به آن نيازمندند. كاربري پويشگرها، همواره همراه با مشكلات و سختي‌هايي هم هست. مثلاً كتاب‌هاي قطور يا صفحات بزرگي مثل روزنامه‌ها، يا كاغذهايي كه به هم منگنه شده‌اند، خيلي سخت بر روي دستگاه قرار مي‌گيرند. اين مشكل‌ها با استفاده از يك پويشگر دستي قابل حمل به كاري لذت بخش بدل مي‌شود. به راحتي مي‌توان يك پويشگر دستي ۲۱۲ گرمي را در دست گرفت و روي كتاب قطور و سنگين ۳ كيلوگرمي مورد نظر كشيد تا پويشي با كيفيت بالا گرفت. اين پويشگر، بدون نياز به رايانه و بطور مستقل، با دارا بودن يك كارت حافظه ميكرو اس دي (Micro SD)، تمام تصاوير پويش شده را روي حافظه داخلي خود ذخيره مي‌كند. پس از پويش، از طريق حافظه ميكرو اس دي موجود در آن – كه تا ۳۲ گيگابايت قابل ارتقا است- مي‌توانيد با قرار دادن حافظه داخل تلفن همراه خود، همان لحظه اسكن را مشاهده كنيد يا با استفاده از كابل يو اس بي يا درگاه كارت حافظه، اطلاعات را به سادگي بر روي كامپيوتر، موبايل، دوربين و... منتقل كنيد. تمايز اين محصول با اسكنرهاي روميزي در نحوه شروع به كار آنهاست، به طوريكه در اسكنر روميزي ابتدا بايد نرم‌افزار مخصوص اسكن را بر روي كامپيوتر خود نصب كرده و پس از نصب برنامه اقدام به اجراي پويش از طريق نرم‌افزارهاي سيستم عامل يا خود سازنده نموده كه اين فرايند- بدون احتساب نصب برنامه اوليه- ۳۰ ثانيه تا يك دقيقه زمان برخواهد بود. اما با استفاده از پويشگر دستي، احتياج به نصب هيچ برنامه‌اي نبوده و فقط كافيست دكمه اسكن را روي دستگاه فشار دهيد و از نقطه شروع تا نقطهٔ پاياني مدنظر پويشگر را حركت دهيد.
پويشگر شيت فد[ويرايش]
اين پويشگرها نيز شبيه اسكنرهاي صفحه تخت هستند، با اين تفاوت كه به جاي هد اسكن كننده، سند حركت مي‌كند و معمولاً براي اسكن كردن متون و اسناد مورد استفاده قرار مي‌گيرد.بايد توجه داشت كه به علت حركت تصوير و متن در اسكنر معمولاً كيفيت پايين مي‌باشد.
انتقال تصوير ديجيتال به كامپيوتر براي آنكه تصوير اسكن شده مفيد واقع شود، بايد از اسكنر به نرم-افزارهايي كه روي رايانه اجرا مي‌شوند، انتقال يابد. به منظور اتصال فيزيكي اسكنر به كامپيوتر، از چهار روش ذيل استفاده مي‌شود:
اتصال موازي[ويرايش]
بيشترين سرعت انتقال اطلاعات در اين روش، ۷۰ كيلوبايت بر ثانيه است، به همين دليل كندترين روش انتقال اطلاعات محسوب مي‌شود. مهمترين مزيت استفاده از پورت‌هاي موازي، صرفهٔ اقتصادي آنهاست، چون نيازي به اضافه كردن كارتهاي واسط، براي اتصال به رايانه ندارند.
واسط كوچك سيستم‌هاي كامپيوتري[ويرايش]
در اين روش براي اتصال اسكنر به كامپيوتر، به يك كارت واسط نياز داريم. كارتهاي واسط، از بيشترين سرعتي كه كنترل كننده و اسكنر دارند، براي انتقال داده‌ها استفاده مي‌كند.
گذرگاه سري همه منظوره[ويرايش]
پويشگرهايي كه از اين روش براي انتقال اطلاعات استفاده مي‌كنند، سريعتر و ارزانتر از اسكنر هاي داراي تكنولوژي كارتهاي واسط هستند. گذرگاه‌هاي ۱٫۱ اطلاعات را با سرعت۱٫۵ مگابايت در ثانيه انتقال مي‌دادند كه كندتر از كارتهاي واسط (روش قبلي) عمل مي‌كرد، ولي استاندارد ۲٫۰ به طور تئوري، اطلاعات را با سرعتي معادل ۶۰ مگابايت در ثانيه انتقال مي‌دهد.
گذرگاه سريال فايرواير[ويرايش]
واسطي كه از استاندارد ۱٫۱ گذرگاه سري همه منظوره بسيار سريعتر بوده و قابل مقايسه با استاندارد ۲٫۰ مي‌باشد. داراي سرعت‌هاي ۲۵، ۵۰، ۱۰۰، ۴۰۰ و ۸۰۰ مگابايت در ثانيه است. از آنجا كه به كارگيري آن ساده‌تر و ارزانتر از كارتهاي واسط است، در بسياري از وسايل، جايگزين كارتهاي واسط شده است.]۵[نتيجهٔ اسكن، يك تصوير قرمز، سبز، آبي غير فشرده است كه مي‌توان آن را روي حافظه‌هاي مجازي ذخيره كرد يا به وسيلهٔ برنامه‌هاي گرافيكي پردازش نمود.
نرم‌افزارهاي واسط[ويرايش]
اين نرم‌افزارها به عنوان يك مترجم بين پويشگر و هر برنامهٔ كاربردي هستند. برخي نرم‌افزارهاي كاربردي نظير مغازهٔ عكس، بايد با پويشگر در ارتباط باشند، اما از آنجا كه پويشگرهاي متفاوتي وجود دارد كه هر يك از پروتكل خاصي استفاده مي‌كند و به منظور ساده‌سازي طراحي اين نرم‌افزارهاي كاربردي، نرم‌افزارهاي واسط طراحي شدند. نرم‌افزار واسط، واسطي متحد و يكسان بين پويشگرهاست. به عبارت ديگر، با وجود نرم‌افزارهاي واسط، نرم‌افزار كاربردي به منظور دستيابي به پويشگر، نيازي به دانستن جزئيات دقيق آن ندارد.
سازندهٔ هر پويشگر، نرم‌افزارهايي را به منظور ترجمهٔ نرم‌افزار واسط به دستورات اوليهٔ قابل فهم براي كنترل كننده‌هاي سخت‌افزار، فراهم مي‌كند. به اين ترتيب، نرم‌افزارهاي واسط هيچگاه مستقيماً به دستگاه (سخت‌افزار) دسترسي نخواهند داشت. برخي پويشگرها به گونه‌اي طراحي مي‌شوند كه بيش از يك نرم‌افزار واسط را پشتيباني مي‌كنند. يكي از انواع اين نرم‌افزارها، نرم‌افزار «تكنولوژي بدون نام جالب» است كه در سال ۱۹۹۲ ارائه شد و آخرين نسخهٔ آن، كه در نوامبر ۲۰۰۸ ارائه شد، نسخهٔ ۲٫۰ است.
پويش كردن اسناد و متون[ويرايش]
از آنجا كه پويشگرهاي متن براي پردازش حجم زيادي از اسناد و اوراق مورد استفاده قرار مي‌گيرند، سرعت و جابجايي اوراق در آنها اهميت بيشتري دارد. (سرعتي بين ۲۰-۱۵۰ كاغذ در دقيقه) در مقابل، در مقايسه با پويشگرهاي تصوير، به وضوح كمتري احتياج دارند (بين ۱۵۰- ۳۰۰ نقطه در اينچ) و معمولاً سياه و سفيد هستند. برخي مدلهاي پيچيده‌تر از اين پويشگرها، نرم افزاهايي دارند كه قادر است هنگام اسكن كردن، علامت‌هاي زايد روي صفحات را نيز تشخيص داده، در نتيجه هنگام اسكن كردن آنها را از بين ببرد. به منظور ترجمهٔ مكانيكي يا الكتريكي تصاويري از دست نوشته‌ها و متون چاپ شده، به متن قابل جستجو و ويرايش، از نرم‌افزار شناخت نوري كاراكترها استفاده مي‌شود. شناخت نوري كاراكترها، بخشي از تحقيقات در زمينهٔ شناخت الگو، هوش مصنوعي و بينايي ماشين است. نرم‌افزار هاي اوليه تنها قادر به خواندن فونت‌هاي خاصي بودند. ولي در حال حاضر، سيستم‌هاي هوشمند با درجهٔ بالايي از دقت، توليد شده‌اند كه علاوه بر توانايي شناسايي فونت‌هاي بيشتر، اجزاي غير متني سند را نيز تشخيص مي‌دهند.]۷[
اگرچه اسكن كردن اسناد به اين روش سريع و اتوماتيك انجام مي‌شود، ولي آماده‌سازي صفحات براي عمل اسكن كردن، كاري بسيار دقيق است كه نياز به كار انساني دارد. منظور از آماده‌سازي، دسته‌بندي اوراق به صورتي است كه كاملاً واضح و مرتب باشند و تاشدگي يا هر نقص ديگري كه موجب گير كردن صفحات درپويشگر شود، در اين صفحات وجود نداشته باشد. يكي از كاربردهاي اين پويشگرها، در كتابخانه‌ها، به منظور تهيهٔ آرشيو الكترونيكي و نيز حفظ كتب خطي از خطر پارگي است.]۸[
عوامل مؤثر در دقت و كيفيت پويشگر[ويرايش]
عمق رنگ[ويرايش]
تعداد رنگهايي كه در يك پيكسل وجود دارد. اين متغير به تعداد بيت‌هاي تشكيل دهندهٔ هر پيكسل بستگي دارد. به اين ترتيب، در تصاوير سياه سفيد هر پيكسل از ۱ بيت و در تصاوير رنگي، هر پيكسل از ۲۴ بيت (۱۶٫۷ ميليون رنگ) تشكيل شده است.
وضوح تصوير[ويرايش]
تعداد نقاط (پيكسل يا نمونه‌ها) موجود در يك اينچ از تصوير اسكن شده را وضوح آن تصوير گويند كه با يكاي نقطه در اينچ بيان مي‌شود. هرچه مقدار آن بيشتر باشد، تصوير حاصل يكنواخت‌تر خواهد بود و بر اثر درشتنمايي تصوير يا افزايش اندازهٔ آن، پيكسل‌هاي منفرد كمتر آشكار مي‌شود. نكتهٔ مهم دربارهٔ سندهاي متني آن است كه ميزان وضوح تصوير، تأثير چنداني در نتيجهٔ اسكن نخواهد داشت، چرا كه متن‌ها از دقت چنداني برخوردار نيستند. به همين دليل است كه پويشگرهاي متن بيش از آنكه روي افزايش وضوح تأكيد داشته باشند، بر سرعت اسكن دقت دارند.
نتيجه‌گيري و جمع‌بندي[ويرايش]
پويشگرها از تنوع و گستردگي بسياري برخوردارند، همين امر ممكن است موجب بروزمشكلاتي هنگام انتخاب و خريد آنها شود. مهمترين نكته هنگام انتخاب يك پويشگر مناسب، سطح كاري است كه ما از آن انتظار داريم و هزينه‌اي كه مي‌خواهيم براي آن پرداخت كنيم. پويشگرهاي استوانه‌اي، تصاويري با كيفيت بسيار عالي توليد مي‌كنند، ولي از آنجا كه قيمت بالايي دارند و حجم زيادي را اشغال مي‌كنند، براي كارهاي خانگي مناسب نيستند، به همين ترتيب، اگر به دنبال پويشگري براي تصاوير هستيم، بيش از هر چيز بايد به وضوح تصوير حاصل از آن و عمق رنگ پويشگر دقت كنيم.
براي اسكن كردن متون، نكتهٔ حائز اهميت، سرعت پويشگر و امكانات پويشگر براي جابجايي كاغذ در اندازه‌هاي گوناگون است. وضوح تصوير در اين پويشگرها، تأثير چنداني ندارد. نوع اتصال پويشگر به رايانه نيز از نكاتي است كه بايد به آن توجه شود، در صورتي كه، اين پويشگر از گذرگاه سريال همه منظوره يا گذرگاه سريال فايرواير استفاده مي‌كند، آيا رايانه شما، به اين درگاه‌ها مجهز است؟ از سوي ديگر، كابلهاي اتصال موازي، با وجود صرفهٔ اقتصادي اي كه براي توليدكنندگان دارند، سرعت نسبتاً پاييني در انتقال اطلاعات دارند. هنگام خريد پويشگر، علاوه بر قطعات سخت‌افزاري، نرم‌افزارهايي نيز ارائه مي‌شوند كه كاربران را در استفادهٔ مناسب و بهينه از دستگاه ياري مي‌كنند، يكي از انواع اين نرم‌افزارها، نرم‌افزار شناسايي نوري كاراكترهاست كه توليد آن، نقش به سزايي در سرعت بخشيدن به عملياتهاي كامپيوتري داشت. وظيفهٔ اين نرم‌افزار، توليد فايلهاي قابل جستجو و ويرايش است.
پويشگر نوري[ويرايش]
يك دستگاه ورودي كه با استفاده از تجهيزات نوري، كاغذ يا هر نوع سند ديگر را پويش كرده و الگوي تاريك وروشن (يا رنگي) حاصله را به سيگنال ديجيتال (رقومي) قابل استفاده براي نرم‌افزار تشخيص نويسه يا نرم‌افزار گرافيكي تبديل مي‌كند. متداولترين نوع پويشگرها، پويشگر مسطح است كه اسناد به طور ثابت روي ان قرار مي‌گيرندد و بخش پويش در طول آن حركت مي‌كند؛ به عبارتي اين دستگاه‌ها شبيه دستگاه‌هاي فتوكپي هستند. پويشگرهاي ديگر، مانند دستگاه‌هاي دورنگار، برگه‌هاي كاغذ را به طرف داخل كشيده و از روي بخش پويش كه ثابت است عبور مي‌دهند. برخي از پويشگرهاي تخصصي، با دوربين ويدئويي استاندارد كار مي‌كنند. اين نوع پويشگرها، سيگنال ويدئويي را به سيگنال ديجيتال (رقمي) قابل پردازش براي نرم‌افزار رايانه تبديل مي‌كنند. يكي از انواع متداول پويشگر، پويشگر دستي است كه كاربر آن را در دست خود گرفته و روي سند مي‌كشد. اين پويشگرها ارزان قيمت هستند اما سطح پويش آنها به چند سانتي‌متر محدود مي‌شود؛ و داراي انواع مختلف و ماركهاي مختلفي است كه در آينده به شما توضييح خواهيم داد.
هاردهاي اكسترنال وايرلس